Es raro sentir por segunda vez en tan pocos meses la melancolía otoñal, pero acá los árboles amarillean. Eso si, pierdo altura y empieza a hacer más calor, las noches no se hacen tan largas y empieza a sobrar el saco de plumas (eskerrik asko Nere). Es curioso como nos puede la cultura del on/off, del encender y apagar, la digitalización; cuando hace frio quieres que haga calor, y cuando tienes calor quieres que vuelva a hacer frio. Pero eso no vale aquí no. No soy más que una pulguita que recorre una parte de La Cordillera y alrededores, y no tengo el interruptor del viento, la temperatura ni la lluvía. Tampoco lo quiero, es que soy más bien analógico.
Barruan daukadan nomada sen hau erabat egokituta dago bidera, txirrindula bidaietan beti gertatzen da gauza bera, denbora asko behar izaten da egokitzeko bizitza mota honetara baina behin jokoan sartuta irten nahi ez... Burua da batez ere egokitu behar dena, beroa, hotza, haizea, gosea, egarria, bideraen gorabeherak... jasatera. Neure buruari galdetzen diot zenbat denbora izango nintzateke gai horrela bizitzeko. Galdera honek agian ez du inoiz erattzunik izango, edo agian bai, nork daki?
34ª etapa: Cachi-El Carmen (inmediaciones), 76km.
35ª etapa: El Carmen-Cafayate, 95km.
No hay comentarios:
Publicar un comentario